ADHD – co to jest?

Definicja

OBJAWY

Dla ADHD charakterystyczne jest występowanie trzech grup objawów: zaburzeń koncentracji uwagi, nadmiernej impulsywności i nadruchliwości. Zwykle objawy są wyraźnie widoczne już między 5 a 7 rokiem życia. Cechą charakterystyczną ADHD jest występowanie trwałych wzorców zachowania, utrzymujących się przynajmniej przez
6 miesięcy. Objawy można scharakteryzować w następujący sposób:
– zaburzenia koncentracji uwagi (krótki czas skupienia się, brak umiejętności skupienia na jednej rzeczy, łatwe rozpraszanie pod wpływem zewnętrznych bodźców, brak umiejętności długotrwałej pracy nad jednym zadaniem, gubienie
i zapominanie rzeczy);
Spokojna osoba: Pomysł –> STOP — > Decyzja –> Realizacja
Osoba z ADHD: Pomysł —> brak zahamowania –> Realizacja
Kiedy zdrowi ludzie wpadają na jakiś pomysł zastanawiają się, czy warto go realizować,
a następnie, w zależności od wyciągniętych wniosków, wykonują go lub nie. U dziecka
z ADHD, z powodu kłopotów z zahamowaniem reakcji proces ten przebiega odmiennie

– pojawia się pomysł i natychmiast jego realizacja.
– nadmierna impulsywność (częste wtrącanie się do rozmowy, przypadkowe
i nieumyślne niszczenie rzeczy, brak umiejętności zaplanowania swoich działań na przyszłość);
– nadruchliwość (niepokój w obrębie miejsca siedzenia – machanie nogami, rękami, wiercenie się; nadmierna gadatliwość, przymus chodzenia).

Nasilenie tych objawów jest niewspółmierne do wieku i poziomu rozwoju oraz utrudnia funkcjonowanie dziecka w otoczeniu, w co najmniej dwóch środowiskach (np. szkoła, dom). Konsekwencjami nie leczonego ADHD są zazwyczaj:
– wypadki (dzieci z ADHD znacznie częściej niż ich rówieśnicy trafiają do szpitali
z urazem głowy, częściej mają też wypadki rowerowe),
– uzależnienia (potencjalni alkoholicy, narkomani),
– niższe wykształcenie,
– konflikty z prawem,
– wypadki samochodowe.

ZACHOWANIE DZIECI Z ADHD

stale wierci się na krześle – macha rękami i nogami – raczej biega niż chodzi – ma kłopoty z pójściem spać – ma kłopoty z zaśnięciem – ma koszmary lub lęki nocne – jest bardzo gadatliwe – łatwo i często denerwuje się – biega po całym domu – psoci w szkole lub w domu – dokucza innym dzieciom – nieumyślnie psuje różne rzeczy – ulega częstym urazom i wypadkom – na krótko się koncentruje – łatwo się rozprasza – źle zapamiętuje szczegóły – jest mniej poważane od rówieśników – często gubi lub zapomina rzeczy – nie znosi zmian – wtrąca się do rozmowy dorosłych – nie czeka na swoją kolej

– trudno przewidzieć, co zrobi – łatwo się zniechęca – łatwo się denerwuje – chce natychmiastowej pochwały – wydaje się, że nie słucha – nie kończy czynności – ma kłopoty z przestrzeganiem zasad – wszystko je rozprasza – jest nadwrażliwe na dźwięki – wszystkiego musi dotknąć – bywa agresywne – łatwo się potyka – wpada na różne przedmioty – nie potrafi się skupić na jednym – śni na jawie – nie przepisuje dokładnie z tablicy – ma kłopoty z planowaniem – nie kończy rozpoczętych zadań – nie przewiduje niebezpieczeństw – stara się przewodzić w grupie – ma wieczny bałagan wokół siebie

ROZPOZNANIE

    Rozpoznanie ADHD jest trudne, ponieważ prawie całkowicie opiera się na obserwacji dziecka. Diagnostyka w kierunku ADHD powinna obejmować:

1. informacje zebrane od rodziców na temat rozwoju dziecka i obecnego jego
zachowania,
2. informacje uzyskane od nauczyciela na temat zachowania dziecka w szkole lub w
przedszkolu,
3. badanie pediatryczne,
4. badanie neurologiczne i EEG,
5. obserwację zachowania dziecka,
6. rozmowę z dzieckiem,
7. ocenę nasilenia problemu nadpobudliwości psychoruchowej i zaburzeń koncentracji uwagi oraz zachowań problemowych przy pomocy skali kwestionariuszy diagnostycznych,
8. ocenę aktywności ruchowej dziecka,
9. badanie psychologiczne,
10. ocenę ilorazu inteligencji.