OBJAWY

Dla ADHD charakterystyczne jest występowanie trzech grup objawów: zaburzeń koncentracji uwagi, nadmiernej impulsywności i nadruchliwości. Zwykle objawy są wyraźnie widoczne już między 5 a 7 rokiem życia. Cechą charakterystyczną ADHD jest występowanie trwałych wzorców zachowania, utrzymujących się przynajmniej przez
6 miesięcy. Objawy można scharakteryzować w następujący sposób:
– zaburzenia koncentracji uwagi (krótki czas skupienia się, brak umiejętności skupienia na jednej rzeczy, łatwe rozpraszanie pod wpływem zewnętrznych bodźców, brak umiejętności długotrwałej pracy nad jednym zadaniem, gubienie
i zapominanie rzeczy);
Spokojna osoba: Pomysł –> STOP — > Decyzja –> Realizacja
Osoba z ADHD: Pomysł —> brak zahamowania –> Realizacja
Kiedy zdrowi ludzie wpadają na jakiś pomysł zastanawiają się, czy warto go realizować,
a następnie, w zależności od wyciągniętych wniosków, wykonują go lub nie. U dziecka
z ADHD, z powodu kłopotów z zahamowaniem reakcji proces ten przebiega odmiennie

– pojawia się pomysł i natychmiast jego realizacja.
– nadmierna impulsywność (częste wtrącanie się do rozmowy, przypadkowe
i nieumyślne niszczenie rzeczy, brak umiejętności zaplanowania swoich działań na przyszłość);
– nadruchliwość (niepokój w obrębie miejsca siedzenia – machanie nogami, rękami, wiercenie się; nadmierna gadatliwość, przymus chodzenia).

Nasilenie tych objawów jest niewspółmierne do wieku i poziomu rozwoju oraz utrudnia funkcjonowanie dziecka w otoczeniu, w co najmniej dwóch środowiskach (np. szkoła, dom). Konsekwencjami nie leczonego ADHD są zazwyczaj:
– wypadki (dzieci z ADHD znacznie częściej niż ich rówieśnicy trafiają do szpitali
z urazem głowy, częściej mają też wypadki rowerowe),
– uzależnienia (potencjalni alkoholicy, narkomani),
– niższe wykształcenie,
– konflikty z prawem,
– wypadki samochodowe.

Reklamy